Op 15-jarige leeftijd ben ik mijn vader verloren, inmiddels zijn we 14 jaar verder. Als puber die vol in het leven stond kwam het overlijden als een klap. Na een kort ziektebed van zo’n 2 maanden overleed mijn vader en was ik alleen over met mijn lieve moeder. Op 12-jarige leeftijd ben ik mijn zus verloren en eigenlijk had ik ook dat verlies nog niet volledig verwerkt.

Om op latere leeftijd mezelf niet tegen te komen vroeg mijn moeder me een bezoek te brengen aan Tineke. Prima dacht ik, dat doe ik dan voor jou. Al snel kwam ik er achter dat Tineke door me heen wist te prikken en ik op een hele open en constuctieve manier over het verlies kon praten. Met mijn moeder en mijn vrienden kon ik er goed over praten en voelde ik veel steun maar toch dat was anders daar zat namelijk altijd emotie van beide kanten bij. Tijdens de gesprekken met Tineke ontving ik de juiste begeleiding en kon ik na een tijdje verder. Omdat ik het lastig vond om mijn verdriet te delen met mijn moeder, want ook die had vanzelfsprekend verdriet, heeft Tineke daar bij geholpen en zijn we een keer samen naar haar toe gegaan.

Een aantal jaren later kwam ik mijn partner tegen en ik merkte dat ik toch tegen zaken aanliep. Zo zal hij nooit mijn vader ontmoeten en ook als we gaan trouwen kan mijn vader me niet weggeven. Opnieuw heb ik contact opgenomen met Tineke en weer was ik welkom. Na een aantal korte sessies waarbij ik mijn vriend uiteindelijk een keer mee heb genomen kon ik ook die drempel overgaan. We praten nu thuis over mijn vader met veel liefde zonder oude opgekropte emoties.

Ik ben Tineke dankbaar voor de begeleiding die ik heb gehad, dit heeft zeker bijgedragen aan de volwassene die ik nu ben.

Liese